Kitap: Kıyamet Gösterisi
Yazarlar: Neil Gaiman, Terry Pratchett
Yayıncı: İthaki
Yayın Tarihi: Mayıs 2012
Sayfa Sayısı: 416
Tür: Komedi, Bilim Kurgu, Kült, Fantastik
1655 yılında yazılmış ve şimdiye kadarki en doğru kehanet kitabı olan Cadı Agnes Çatlak'ın Dakîk ve Kat'î Kehanetleri'ne göre, cumartesi günü dünyanın sonu. Önümüzdeki Cumartesi. Akşam yemeğinden hemen önce.İyilik ve Kötülük orduları toplanıyorlar. Her şey Büyük Plan'a uygun ilerliyor gibi. Yalnız ufak bir pürüz var. Birazcık müşkülpesent bir melek ile sefahat düşkünü bir iblis yaklaşan bu coşku dolu anın gelişini hiç de iple çekmiyorlar. Ha unutmadan, birileri Deccal'ı yanlış yere göndermişe benziyor.
Her şey 11 sene önce Cehennem Meleği Crowley'e verilen bir görevle başlar. Kıyamet yaklaşıyordur ve onu başlatacak kişi Crowley olacaktır. Görev basittir. O gün İngiltere'de bir hastanede doğan bir bebek ile Düşman, Kralları Yok Eden, Dipsiz Çukurun Meleği, Ejder Denen Yüce Yaratık, Bu Dünyanın Prensi, Yalanların Babası, Şeytanın Dölü ve Karanlığın Efendisi (yani kısaca Deccal) değiş tokuş edilecektir. Ancak kimse o gün hastanede iki doğum olacağını hesaba katmamıştır. Çocuklar karışır, olaylar olması gerektiği gibi gelişir ama tüm uğraşlar gerçek bir insan çocuk için yapılmaktadır. Diğer yandan Deccal normal bir insan çocukmuş gibi kimsenin bilmediği bir yerde büyümektedir.
Aradan 11 yıl geçer. İblis Crowley ve melek Aziraphale dışında tüm melekler ve iblisler kıyameti dört gözle beklemektedir. Savaş yaklaştıkça durumun yanlışlığı yavaş yavaş kendini belli etmeye başlar. 300 yıl önce yaşamış Cadı Agnes Çatlak'ın kehanetlerine göre kıyamet bu Cumartesi kopacaktır. Ama Deccal'in nerede olduğunu kimse bilmemektedir. Ve işte macera bundan sonra başlar...
Kıyamet Gösterisi her ne kadar Kült roman olsa da pek de bana göre değildi. Öncelikle benim adıma pek komik değildi. Bazı espriler cidden çok soğuk olduğu, bazıları ise anlayamayacağım bazı göndermeler yaptığı için. Gülmedim mi? Tabii ki de güldüğüm çok zekice espriler vardı. Ama bana yetmedi. Kitabı okurken çok ama çok sıkıldım.
Kitabın sonunda iki yazarın birbirleriyle tanışmasını, bu kitabı yazma süreçlerini ve kim nereleri yazmış anlatan bir söyleşi (?) var. İşin aslı iki yazarın da romanlarını daha önce okumamış biri olarak benim en çok beğendiğim kısımları (Cadı Agnes'in kehanetleri, çocukların konuşmaları) Terry Pratchett'in yazdığını belirtmek isterim. Çeviriye gelirsek. İthaki'nin başarılı çevirmeni Niran Elçi çok iyi bir iş çıkartmış. Bazı yerlerde garip şiveler, hayatımda hiç duymadığım kelimeler vardı ve esprilerden çok bunlara güldüğümü söyleyebilirim. Özellikle Agnes Çatlak beni benden aldı =D
Sonuç olarak bu iki yazarın tarzına aşina okurların bu ilginç kıyamet parodisini ayıla bayıla okuyacağına eminim. Belki yazarların tek yazdığı kitapları daha çok sevebilirdim. Kim bilir?
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder